GOLDEN RETRIEVER

Wróć

Golden retriever

  • Wielkość:Duże
  • Wymagane czesanie:Częściej niż raz w tygodniu
  • Linienie:Duże
  • Alergie:Brak
  • Hałas:Umiarkowany
  • Kategoria rasy:Aportery, płochacze i psy dowodne
  • Czas bez opieki:1-3 godziny
  • Tolerancja wobec innych zwierząt:Wysoka
  • Przydatność do stróżowania:Średnia
  • Duży retriever, znany z lśniącej złotej sierści o średniej długości. Ma przyjazny wygląd, wykazuje doskonałą symetrię sylwetki i płynność ruchów. Porusza się długimi, potężnymi krokami. Dorosły pies ma 56-61 cm wysokości i waży 30-34 kg. Dorosła suka ma 51-56 cm wysokości i waży 27-32 kg.

    Charakter

    Golden Retriever znany jest ze swojego niebywałego posłuszeństwa człowiekowi. Lubi mu się podlizywać i cieszy go wykonywanie poleceń oraz nauka nowych rzeczy. Do sytuacji dnia codziennego dopasowuje się ze spokojem i pogodnym nastawieniem, poza tym uwielbia towarzyszyć człowiekowi we wszystkich jego aktywnościach. Ten oddany człowiekowi Retriever należy do najpopularniejszych psów rodzinnych na całym świecie. Jego pogodna i spokojna natura oraz ufna i rozbrykana osobowość czyni go psem cenionym zwłaszcza wśród rodzin z małymi dziećmi. Także w koegzystencji z innymi zwierzętami domowymi „Goldie” okazuje się być zgodny i przyjacielski. W żartach właściciele Goldenów twierdzą nawet, że Goldie prędzej pomógłby włamywaczowi wynieść z domu wartościowe przedmioty, niż go przepędził. Rzeczywiście, jego zmysł obronny jest rozwinięty jedynie w nieznacznym stopniu, o ile w ogóle. Na psa stróżującego Golden się wprawdzie nie nadaje, za to jego wrodzona chęć do pracy, inteligencja i posłuch czynią z niego doskonały materiał na psa terapeutycznego i towarzyszącego dla niewidomych i niepełnosprawnych. Dobry węch i dobrze rozwinięty instynkt łowczy prowadzi z kolei do tego, że te Retrievery chętnie wykorzystywane są w akcjach policyjnych i ratunkowych, zarówno jako psy ratujące, jak i na przykład tropiące ładunki wybuchowe czy narkotyki.

    Wygląd

    Sekret popularności Golden Retrievera nie tkwi jedynie w jego urokliwym usposobieniu, lecz także w atrakcyjnym wyglądzie tej rasy. Ten średniej wielkości pies odznacza się niezwykle proporcjonalną budową ciała. Jego kształtna czaszka z wyraźnym stopem i ciemne oczy nadają mu typowego delikatnego i przyjacielskiego wyglądu. Silna muskulatura i mocne kości sprawiają, że Goldeny to zwinne i aktywne fizycznie zwierzęta. Golden Retriever należy do ras średniej wielkości. Samce osiągają od 56 do 61 cm wysokości w kłębie, suczki od 51 do 56 cm. Waga u tych psów waha się w zależności od wielkości i płci między 30 a 40 kg. Średniej długości sierść Goldena jest gładka lub nieco falowana, jednak nigdy pokręcona. Sierść na plecach przylega płasko, natomiast tyły łap, klatka i brzuch jest mocno opierzona. Dzięki gęstemu podszerstkowi nawet najbardziej ekstremalne zimowe mrozy nie dadzą się Goldenom we znaki. Ubarwienie sierści może być intensywnie złote poprzez blady odcień żółtego po kremowe. U niektórych osobników na klatce piersiowej pojawiają się czasami białe kępki.

    Historia

    O miano prawdziwej historii pochodzenia ras Retrieverów do dziś walczy wiele legend i podań. Inaczej jednak niż w przypadku większości rodzajów Retrieverów, historię Goldena można prześledzić dokładnie, i to już od roku 1864. Wtedy właśnie Brytyjczyk sir Dudley Marjoribanks zakupił od pewnego szewca z Brighton żółtego Wavy-Coated-Retrievera. Samiec urodził się jako jedyne żółte szczenię z miotu szczeniąt z czarnym umaszczeniem. W swej posiadłości „Guisachan” w Północnej Szkocji Marjoribanks, nazwany później pierwszym lordem Tweedmouth, rozpoczął hodowlę. Celem jego hodowlanych starań było rozwinięcie doskonałego psa aportującego do polowań na dzikie ptactwo. W 1868 Marjoribanks skrzyżował swojego samca „Nous” z suczką rasy Tweed Water Spaniel o imieniu „Belle”. Wybrał suczkę tej rasy, gdyż spaniele poza tym, że kochają wodę, uchodzą również za wytrwałe psy aportujące. Potomków „Nous” i „Belle” Tweedmouth krzyżował w ciągu kolejnych 20 lat z kolejnymi Tweed Water Spanielami, a także seterami irlandzkimi oraz przede wszystkim z Bloodhoundami o piaskowym umaszczeniu. Z tych krzyżówek Golden Retriever wykształcił się w końcu w takiej postaci, jaka znana nam jest dzisiaj. Zgodnie z pierwotnym celem hodowlanym Goldeny wykorzystywano najpierw do „pracy po oddanym strzale”, co oznacza, że ich zadaniem było aportowanie trafionych przez kule dzikich zwierząt. Psy delikatnie ujmowały w szczęki martwą zwierzynę i przynosiły do myśliwego. Wiele Golden Retrieverów było wyszkolonych do aportowania ptactwa wodnego ze względu na swoje pokrewieństwo z rasami wodnymi. Dziś Goldeny wciąż są z reguły świetnymi pływakami.

    Hodowla i zdrowie

    Niestety boom na Goldeny obfitował także w negatywne skutki. „Hodowcy”, którzy na słodkich pieskach chcieli jedynie szybko zarobić duże pieniądze, parowali je w sposób nieprzemyślany, nie uwzględniając ich istoty i nie zważając na kwestie zdrowotne. Wskutek tego powstały niektóre typowe dla rasy choroby, na które Retirevery do dziś niekiedy cierpią. Hodowcy próbują zminimalizować ryzyko występowania chorób dziedzicznych poprzez przemyślane ukierunkowanie hodowli i rygorystyczne reguły procesu dopuszczenia. Jednak niektóre choroby genetyczne wciąż występują u Goldenów ponadprzeciętnie często. Są nimi:

  • Dysplazja stawu biodrowego
  • Dysplazja stawu łokciowego
  • Epilepsja
  • Postępujący zanik siatkówki (Progressive Retinal Atrophy)
  • Zmętnienie soczewki oka
  • Pielęgnacja Golden Retrievera

    Nieobciążenie genetyczne to naturalnie dopiero pierwszy krok do długiego życia szczenięcia. Kluczowa dla jego zdrowia i dobrego samopoczucia jest odpowiednia pielęgnacja. Zacznij od pielęgnacji jego złotej sierści. Goldeny nie tracą sierści jedynie podczas okresów jej wymiany dwa razy do roku, ale przez cały czas, dlatego powinna być regularnie wyczesywana i szczotkowana. Dzięki temu nie tylko pozbędziesz się z podszerstka luźnego włosia, lecz również zredukujesz ilość sierści, którą Golden zostawia na dywanach, kanapie czy ubraniach. Poza tym im więcej luźnej sierści usuniesz, tym łatwiej będzie psu znieść wysokie temperatury w upalne lato, a za tymi Golden Retrievery zdecydowanie nie przepadają.

    Pożywienie dla Golden Retrievera

    Ogromny wpływ ma zdrowie Golden Retrievera ma niewątpliwie jego odżywianie. Jaka karma jest najlepsza dla psa tej rasy? Należy podawać mu karmę suchą, czy raczej karmę mokrą? A może gotować samemu? Co to jest BARF? Oferta karm w Internecie i stacjonarnych sklepach branżowych jest równie różnorodna, co opinie na temat prawidłowych sposobów odżywiania tego Retrievera. Niestety nie ma uniwersalnej odpowiedzi na pytanie o najlepszą karmę dla Golden Retrievera. Prawidłowa dieta dla konkretnego psa zależy od wielu indywidualnych czynników. Wiek, rozmiary, waga, aktywność fizyczna i stan zdrowia Retrievera wpływają znacznie na jego potrzeby żywieniowe i powinny być przy wyborze pożywienia dla niego koniecznie uwzględnione. Podobnie jak u człowieka, u młodych i aktywnych fizycznie psów zapotrzebowanie energetyczne jest znacznie wyższe niż u starszych, spokojniejszych psów ze skłonnością do nadwagi.

    Wychowanie Golden Retrievera

    Zanim zdecydujesz się na przyjęcie pod swój dach uroczego szczeniaczka rasy Golden Retriever, przemyśl koniecznie, czy na pewno jesteś w stanie poświęcić temu aktywnemu fizycznie, rozbrykanemu zwierzakowi odpowiednią ilość czasu. Dla osób, które dużo czasu poświęcają pracy zawodowej poza domem, ten Retriever nie jest najodpowiedniejszym wyborem. Golden to idealny pies dla każdego, kto chce zajmować się zwierzęciem i poświęcać mu czas, oraz najlepiej – posiada dom z dużym ogrodem. Samo wychowanie Goldena wymaga stosunkowo niewielkiego nakładu pracy. Nie oznacza to rzecz jasna, że wychowania nie potrzebuje. Dzięki ogromnej chęci do nauki i pracy, i wrodzonemu posłuchowi, Golden okazuje się być nadzwyczaj pojętnym uczniem. Konsekwencja w jego wychowaniu jest jednak wskazana, podobnie jak u każdego innego psa. Nie myl jednak konsekwencji ze zbytnią surowością – polecenia wydawaj zdecydowanie, ale spokojnie i z miłością. Ten wrażliwy i przyjacielski pies potrzebuje właściciela, który będzie cechował się, podobnie jak on sam, spokojem i luzem.

    Ruch

    By utrzymać dorosłe golden retrievery w dobrej kondycji, należy zapewnić im rozsądną ilość ruchu. Należy jednak uważać, by nie przećwiczyć szczeniąt, bo może to doprowadzić do późniejszych problemów z kośćmi i stawami. Dorosłemu psu tej rasy wystarczy kilka godzin ruchu dziennie, ale z chęcią porusza się więcej, jeśli będzie miał okazję.